ჯონ ბაიერლი, აშშ-ს ელჩი რუსეთში: პირადად ვიცი, როგორ სერიოზულად ვარწმუნებდით საქართველოს ხელისუფლებას, არ გადაედგა ეს ნაბიჯი

11 სექტემბერი 2008

ა. ვენედიქტოვი: დილა მშვიდობისა, ან საღამო მშვიდობისა... იმის მიხედვით, სად ხართ ახლა, სად გვიყურებთ, ან გვისმენთ. დღეს სტუმრად რუსეთში აშშ-ს ელჩი, ჯონ ბაიერლი გვყავს, გამარჯობა.

ჯ. ბაიერლი: გამარჯობა.

ა. ვენედიქტოვი: ჯონი კითხვებზე რუსულად გვიპასუხებს. შეგახსენებთ, ჩვენი პეიჯერის და სმს-ის ნომრებს 970 4545. მე თქვენგან თითქმის 400 შეკითხვა მივიღე და ბატონ ელჩს გადავეცი. გარკვეული დროის შემდეგ ის ყველა კითხვას უპასუხებს და ჩვენ პასუხებს საიტზე განვათავსებთ. იმიტომ, რომ აქ ამის გაკეთება შეუძლებელია. გამოდის, რომ თითოეულს 10 წამი უნდა დავუთმოთ.

ჯ. ბაიერლი: კი, მაგრამ მე თითოეულ კითხვას წავიკითხავ. ჩემთვის, როგორც ახალი ელჩისთვის, ეს ძალიან მნიშვნელოვანია. რა თქმა უნდა მნიშვნელოვანია ის, რასაც ვამბობ, მაგრამ უფრო მეტად ის, რომ უბრალოდ გისმინოთ, გავიგო, რას ფიქრობთ.

ა. ვენედიქტოვი: დავიწყოთ, ტრაგიკული თარიღით, დღეს 11 სექტემბერია, 7 წლის წინ ტრაგიკული ამბავი მოხდა, აშშ-ში 3 ათასი ადამიანი დაიღუპა, აქედან 96 ჩვენი თანამემამულე იყო, საბჭოთა კავშირის და რფ-ის ყოფილი მოქალაქეები. საერთოდ, ტერორიზმი ისეთი ბოროტებაა, რომელიც არ ინკურნება, არა ჯონ?

ჯ. ბაიერლი: მინდა იმედი ვიქონიო, რომ მისი მკურნალობა შეიძლება, მაგრამ თუ გამარჯვებას მოვინდომებთ, ასე თუ ვიფიქრებთ, რომ ტერორიზმი აუცილებლად უნდა დავამარცხოთ, რა თქმა უნდა,მხოლოდ ერთობლივად. ერთი ქვეყანა ამ ბოროტებას ვერ მოერევა.

ა. ვენედიქტოვი: თქვენ ზუსტად იმეორებთ ბატონი მედვედევის სიტყვებს, ჩემი ქვეყნის პრეზიდენტის, რომელმაც დღეს თქვა, სიტყვასიტყვით ახლა ვერ გავიხსენებ, მაგრამ თქვა, რომ აშშ-სთვის ტერორიზმთან ბრძოლაში რუსეთთან თანამშრომლობა სასარგებლოა. ახლა ამასთან დაკავშირებით, ბოლო მოვლენებმა აშშ-სა და რუსეთს შორის ბევრ სფეროში ურთიერთობები დაძაბა, მხედველობაში მაქვს, ერთობლივი სამხედრო წვრთნები. ტერორიზმთან ერთობლივი ბრძოლის შეწყვეტაც გველოდება?

ჯ. ბაიერლი: არა, მე ის ადამიანი ვარ, ვინც მოსკოვსა და ვაშონგტონს შორის ურთიერთობაზე თითქმის 30 წელია მუშაობს, რუსეთსა და ამერიკას შორის ურთიერთობებზე. ასე რომ, არც თუ ისე ცოტა კრიზისული სიტუაცია მინახავს, პერიოდები, როცა დაძაბულობა ჩვენს ურთიერთობებში ძალიან მძაფრი იყო. მაგრამ ყოველთვის იყო შესაძლებელი ამერიკისთვისაც და რუსეთისთვისაც კარგი, კეთილი თანამშრომლობის გაგრძელება იმ სფეროებში, სადაც ჩვენ ორმხრივი ინტერესები გვაქვს.

ა. ვენედიქტოვი: მაგრამ მაინც, სამხედრო თანამშრომლობა გაყინულია, რატომ არ გავყინოთ ურთიერთობები დაზვერვის, ფბრ-ისა და ფსბ-ს ხაზით?

ჯ. ბაიერლი: მე მგონია, რომ თქვენ თვითონ უპასუხეთ ამ შეკითხვას, იმიტომ, რომ ბრძოლა, უფრო სწორედ, პრეზიდენტმა მედვედევმა უპასუხა, ეს ძალიან მნიშვნელოვანია. ეს ჩვენს ერთობლივ მუშაობას მოითხოვს, ჩვენ უბრალოდ გვესმის, რომ, პარტნიორობა ამ დარგში, რომელიც რუსეთთან გვაქვს, ძალიან ფასეულია. მე ხომ 11 სექტემბერს შტატებში ვიყავი, ვაშინგტონში, მე მესმოდა, უფრო სწორედ, ვიგრძენი პენტაგონში თვითმფრინავების დარტყმა და კარგად მახსოვს, ვინ იყო პირველი პრეზიდენტი, რომელმაც დაურეკა პრეზედენტ ბუშს იმ დღეს. ეს მაშინდელი პრეზედენტი პუტინი იყო. ამ მომენტიდან მივხდით, რომ ჩვენ გვყავს, სოლიდური, საიმედო, პროგნოზირებადი პარტნიორი ტერორიზმის წინააღმდეგ ბრძოლაში რფ-ის სახით.

ა. ვენედიქტოვი: და ეს პარტნიორი, თქვენის აზრით, ამ ბრძოლაში ისევ სოლიდური და საიმედოა?

ჯ. ბაიერლი: ამ ბრძოლაში, რა თქმა უნდა.

ა. ვენედიქტოვი: თქვენ არ ელით, რომ რუსეთი აშშ-ს რეაქციის გამო კავკასიის მოვლენებზე, საქართველოს მოვლენებზე, შეწყვეტს ავღანეთში ამერიკელი სამხედრო მოსამსახურეებისა და ტვირთების ტრანზიტთან დაკავშირებულ თანამშრომლობას?

ჯ. ბაიერლი: მე იმედი მაქვს, რომ რუსეთს ესმის, ის თავის ინტერესებს იცავს, ეს არ არის ამერიკისთვის გაწეული სამსახური, მოსკოვი ამისთვის არ აკეთებს ამას, მე მეჩვენება, რომ ყველაფერი რუსეთის ინტერესების კალკულაციასა და ანგარიშს ეფუძნება. მე ასე ვფიქრობ, რა თქმა უნდა ეს გაგრძლდება.

ჯ. ვენედიქტოვი: მაგრამ თვენ ცოტა ხნის წინ შეხვდით მინისტრის მოადგილეს გრიგორი კარასინს, თქვენ სიტუაციას განიხილავდით.

ჯ. ბაიერლი: მე მას ხშირად ვხვდები.

ა. ვენედიქტოვი: დიახ, და ამ საკითხს არ განიხილავთ, ავღანეთში თანამშრომლობის შეწყვეტას?

ჯ. ბაიერლი: არა.

ა. ვენედიქტოვი: თქვენ თქვით, შეგახსენებთ, რომ ჩვენთან არის ელჩი ბაიერლი, თქვენ თქვით, რომ სხვადასხვა კრიზისების სხვადასხვა ეტაპზე თვალს ადევნებდით რუსეთს და საბჭოთა კავშირს და აშშ-ს, მაგრამ თქვენ თავად ამ კრიზისის პროდუქტი ხართ, იმიტომ, რომ ერთ-ერთი კითხვა, რომელიც მსმენელმა გამოგვიგზავნა, ასეთია - მართალია, რომ მამათქვენი საბჭოთა ჯარისკაცი იყო? ამაზე პასუხი უნდა გასცეთ.

ჯ. ბაიერლი: კი, ერთის მხრივ, შეიძლება ითქვას, რომ ეს მართალია. მამაჩემი ერთადერთი ამერიკელი ჯარისკაცია, რომელიც მეორე მსოფლიო ომის დროს იბძოდა ამერიკულ და საბჭოთა ჯარში. როცა 42 წელს თავის მშობლიურ შტატში, მიჩიგანში, სკოლა დაამთავრა, ის ჯარში მოხალისედ წავიდა, საჰაერო დესანტში. 44 წლის ივნისში, ის ამერიკულ დესანტთან ერთად ნორმადიაში გადმოსვეს, ეს იყო დ-ს დღე, D-day. მაგრამ მალე ტყვედ ჩავარდა, ის გერმანიაში სამხედრო ტყვეთა ბანაკში მოხვდა. დიდხანს ყავდათ დაკითხვებზე, 20 საათზე მეტხანს, ერთხელაც ვერ მოითმინა და გერმანელს ”ძაღლის შვილი” უწოდა, ამის შემდეგ გონს სამხედრო ჰოსპიტალში მოვიდა.

ა. ვენედიქტოვი: როგორ იქნება ინგლისურად ”ძაღლის შვილი”?

ჯ. ბაიერლი: «Son of a bitch».

ა. ვენედიქტოვი: გასაგებია.

ჯ. ბაიერლი: მამაჩემი ამ სიტყვის წარმოთქმას ყოველთვის გვიკრძალავდა, როცა თავის ამბებს ყვებოდა, ისე რომ ახლა მიჭირს კიდეც ამ სიტყვების გამეორება. მერე ის კიდევ სადღაც ბანაკში იყო, გერმანიაში, იქ ხანდახან ამანათები მოდიოდა ”წითელი ჯვრიდან” და ამ ამანათებში ძალიან ღირებული ნივთები იყო - სიგარეტი. საკონცენტრაციო ბანაკის ტუსაღებისთვის სიგარეტი ფულის ფუნქციას ასრულებდა და ერთხელ მან კამათლით თამაშში 60 კოლოფის მოგება მოახერხა, მათ უბრალოდ მოისყიდეს, ამხანაგებთან ერთად გერმანელი გუშაგი და ბანაკიდან გაიქცნენ. უნდოდათ მატარებლით ვარშავაში წასვლა, მაგრამ, სამწუხაროდ, ეს მატარებელი ვარშავაში კი არა, ბერლინში ჩავიდა. ბერლინში გესტაპოში წაიყვანეს, იქ საშინლად აწამებდნენ ხალხს, უბრალოდ საშინელებები ხდებოდა, არასდროს გვიყვებოდა ამას. უკვე მერე, როცა მისი ბიოგრაფია წავიკითხე, გავიგე რა სასტიკად გაუსწორდნენ. მერე ისევ უკან ბანაკში დააბრუნეს, 45 წლის იანვარში ისევ გაიქცა. უნდა გცნობოდათ მამაჩემი, ასეთი ადამიანი იყო, დიდხანს ვერ აიტანდა. ამჯერად, გაქცევის შემდეგ, ის აღმოსავლეთისკენ წავიდა იმიტომ, რომ მიხვდა, საბჭოთა ჯარი ახლოს იყო, მეორე ბელორუსული ფრონტი. ხმებს მიყვა, საბჭოთა შენაერთები უკვე ძალიან ახლოს იდგა. სამი დღის შემდეგ რუსული ტანკები დაინახა, ადგა და მივიდა მათთან, თავისი დამტვრეული რუსულით ყვიროდა: ”მე თქვენი ამერიკელი ამხანაგი ვარ”. პოლონურად ცოტას ლაპარაკობდა, მოახერხა მათი დარწმუნება, რომ ამერიკელი ჯარისკაცია, რომ მათთან ბერლინამდე უნდოდა ბრძოლა, მიაჩნდა, რომ ჯარისკაცია, მანამდე ბრძოლის საშუალება არ მიეცა, მით უფრო საკონცენტრაციო ბანაკის შემდეგ ორჯერ უფრო მეტად უნდოდა ამის გაკეთება. ასე რომ დიდი ხნის კამათის შემდეგ ის ტანკის ეკიპაჟში აიყვანეს, მისცეს ავტომატი ППШ-41. იმ ბანაკის გათავისუფლებაშიც კი მონაწილეობდა, რომლიდანაც გაიქცა. მაგრამ მიახლოებით ერთი, თუ ორი კვირის შემდეგ მძიმედ დაიჭრა და გონზე მხოლოდ პოლონეთში საბჭოთა ჰოსპიტალში მოვიდა. იქ დაახლოებით ორი კვირა მკურნალობდნენ. ერთ მშვენიერ დღეს მიხვდა, რომ ჰოსპიტალში რაღაც ინსპექცია ტარდებოდა, რომელიღაც საბჭოთა ოფიცერი ატარებდა. აღმოჩნდა, რომ ეს მარშალი ჟუკოვი იყო. მაშინ, იმ დროს, 45 წლის თებერვალში მეორე ბელორუსული ფრონტი გაჩერდა და ჟუკოვი ინსპექციას ატარებდა. გაიგო, რომ იქ ვიღაც გამოქცეული ამერიკელი მედესანტეა, რომელიც საბჭოთა არმიის რიგებში იბრძოდა, მივიდა მამასთან და მთარგმნელის მეშვეობით ჰკითხა, როგორ ხარო, საიდან ხარო, რით დაგეხმაროო. მამაჩემს დიდი პრობლემა ჰქონდა, საბუთები დაკარგა. ჟუკოვი მართლაც დაეხმარა. მეორე დღეს საბჭოთა სამხედრო ხელმძღვანელობისგან წერილი მიიღო, რომელშიც ადასტურებდნენ, რომ ის ამერიკელი მედესანტეა, რომ მას მოსკოვში წასვლაში უნდა დაეხმარონ. მოსკოვში საბჭოთა ოფიცერმა მამა ამერიკის საელჩოში მიიყვანა, მაშინ ის სასტუმრო ”ნაციონალთან” მდებარეობდა. საელჩოში მამას ხანგრძლივი დაკითხვა მოუწყეს, აღმოჩნდა, რომ ჯოზეფ ბაიერლი 44 წლის ივნისში, საფრანგეთში დაღუპულად მიაჩნდათ. ოჯახმა უკვე მიიღო შეტყობინება, მას უკვე წირვაც აუგეს ეკლესიაში. მაგრამ ბოლოს და ბოლოს დაადგინეს მისი ვინაობა, ვინ არის და შინ გაუშვეს, გამარჯვების დღე ჩიკაგოში აღნიშნა.

ა. ვენედიქტოვი: ჯონ ბაიერლი, ჯოზეფ ბაიერლის ვაჟი, ჯონ ბაიერლი - ელჩი რუსეთში. მოდით, ახლა ასეთი მამის შვილთან ერთად გავერკვეთ პრობლემებში, რომელიც ჩვენს ქვეყნებს შორის წარმოიქმნა. ახლა რამდენიმე კითხვას დაგისვამთ, ისინი ჩვენი მსმენელების კითხვების შეჯამებაა. შეხედეთ, ამერიკის ოფიციალურმა პირებმა, დაგმეს რა რუსეთის მიერ ძალის გადამეტება, თუ სწორად ვთარგმნი, ვერ გამოძებნეს დამგმობი სიტყვები საქართველოს შეიარაღებული ძალებისა და პრეზიდენტ სააკაშვილისთვის, რომელმაც, მშვიდობიანი ქალაქის, ცხინვალის წინააღმდეგ სამხედრო ოპერაცია განახორციელა. რატომ ასეთი შერჩევითობა? თქვენის აზრით, გადაამეტა რუსეთმა, არაპროპოციულად იმოქმედა, საქართველო კი სერთოდ არ ახსენეთ?

ჯ. ბაიერლი: ვახსენეთ.

ა. ვენედიქტოვი: ერთხელ.

ჯ. ბაიერლი: ჩვენ სულ ვამბობდით, რომ ეს კონფლიქტი სამხედრო ძალით ვერ გადაწყდება. აი ამიტომ ბოლო მომენტამდე ვარწმუნებდით, ვცდილობდით დაგვერწმუნებინა საქართველოს ხელისუფლება არ აყოლოდა პროვოკაციას, სამხრეთ ოსეთის მხრიდან კი პროვოკაციები იყო. მაგრამ არ აყვეთ პროვოკაციას, არ გააჩაღოთ კერა, არ გამოიყენოთ ძალა. აი ამიტომ ვითხოვდით დაჟინებით, არა მარტო ჩვენ, ჩვენი ევროპელი პარტნიორებიც, რომ რუსეთის ჯარს დაეხია, გამოსულიყო საქართველოს ტერიტორიიდან.

ა. ვენედიქტოვი: ეს შემდგომი ეტაპი იყო, ეს მაინც შემდგომი ეტაპი იყო. მაგრამ პრეზიდენტი, ბოდიშს გიხდით, ვერ გადავეჩვიე ვერაფრით, პრემიერ-მინისტრი პუტინი მანამდეც და დღესაც ამბობს, რომ ამერიკელი პარტნიორები ამხნევებდნენ სააკაშვილს, ვერ შეძლებდა სააკაშვილი ამერიკელი პარტნიორების ნებართვის გარეშე ამ სამხედრო ავანტიურის წამოწყებას. ეს პრემიერის აზრია, ეს პრეზიდენტის აზრია.

ჯ. ბაიერლი: სამწუხაროდ, ვერ დაგეთანხმებით, იმიტომ, რომ პირადად ვიცი, როგორ სერიოზულად ვარწმუნებდით საქართველოს ხელისუფლებას, არ გადაედგა ეს ნაბიჯი. ჩვენ მშვენივრად გვესმოდა, რა შედეგებს მივიღებდით, თუ სამხედრო ძალას გამოიყენებდნენ.

ა. ვენედიქტოვი: მაგრამ არსებობს, ფაქტები, იგივე პრემიერი პუტინი ამბობდა, რომ ამერიკულმა მხარემ შეაიარაღა, ეკიპირება გაუკეთა მთელ ქართულ არმიას, ამზადებდა, არსებობს ფაქტები იმის შესახებ, რომ სპეციალური ინსტრუქტორები ამზადებდნენ იმ სპეცშენაერთებს, რომლებიც პირველნი შევიდნენ ცხინვალში, ეს ფაქტებია, ბატონო ელჩო.

ჯ. ბაიერლი: ის, რომ ჩვენ მივეცით იარაღი, რომ ქართველებთან ერთობლივ სწავლებებს ვატარებდით, ეს საიდუმლო არ არის. ისინი ჩვენს ჯარისკაცებთან ერთად მსახურობდნენ ერაყში, ისინი ნატოს ჯარებთან ერთად მსახურობენ ავღანეთში, ეს საიდუმლო არ ყოფილა. მაგრამ იმ ფაქტიდან რომ ქართველები ამერიკელი ჯარისკაცებისგან სწავლობდნენ, ასეთი დასკვნის გაკეთება - ვითომ ვუბიძგებდით, ვითომ სააკშვილს მწვანე შუქი ავუნთეთ... მაპატიეთ, ვერ დაგეთანხმებით.

ა. ვენედიქტოვი: მაშინ მეორე მაგალითს მოვიყვან, რომელზეც ჩვენი მინისტრი ლავროვი ლაპარაკობდა. კონფლიქტის დროს, როდესაც ქართული ჯარები შევიდნენ, მოდი ასე ვთქვათ, კონტაქტში რუსულ ჯართან, ამერიკულმა ავიაციამ ქართული ბრიგადა ერაყიდან ფაქტობრივად საომარი მოქმედებების ფრონტზე გადმოისროლა, ზუსტად იმ ფრონტზე, სადაც ქართული და რუსული ჯარები დაეჯახნენ ერთმანეთს.

ჯ. ბაიერლი: იმ დროს, როცა ქართულმა მხარემ ეს დახმარება გვთხოვა, მართლა არსებობდა საფრთხე, რომ რუსული ჯარი თბილისამდე წამოვიდოდა. უბრალოდ, ჩვენ არ გვქონდა უფლება უარი გვეთქვა ქართული მხარისთვის, როცა ამ თხოვნით მოგვმართა. მაგრამ ეს მხოლოდ თბილისის დასაცავად გაკეთდა, მაშინ ქართულ მხარეს მიაჩნდა, რომ თბილისი საფრთხეშია.

ა. ვენედიქტოვი: ამასთან დაკავშირებით, ძალიან მნიშვნელოვანია აშშ-ს პოზიციის გაგება, როგორც მე მესმის,უკვე მიღებულია გადაწყვეტილება, აშშ-ს დახმარებით ქართული ჯარების გადაიარაღების შესახებ, ეს მართალია?

ჯ. ბაიერლი: ჩვენთვის დღეს მთავარი პრიორიტეტი ჰუმანიტარული დახმარების მიწოდებაა.

ა. ვენედიქტოვი: სამხედრო გემებით? ბატონო ელჩო?

ჯ. ბაიერლი: სამხედრო გემებით, ბატონო ვენედიქტოვო, ცუნამის შემდეგ ინდონეზიაში 2005 წელს, როგორ გემებს, როგორ თვითმფრინავებს გადაჰქონდათ ჰუმანიტურული ტვირთი? ეს იყო ამერიკული სამხედრო გემები, ამერიკული სამხედრო თვითმფრინავები. პაკისტანში 2005 წლის მიწისძვრის შემდეგ როგორი თვითმფრინავებს, ნატოს თვითმფრინავებს გადაჰქონდათ ჰუმანიტარული ტვირთი ეს უბრალოდ ჰუმანიტარული ტვირთის გადატანის ეფექტური და სწრაფი საშუალებაა იქ, სადაც ეს საჭიროა. თუ შემიძლია, რომ დავამატო, ან უბრალოდ დავასრულო ჩემი აზრი იმიტომ, რომ თქვენ მკითხეთ, ვატარებთ თუ არა მოლაპარაკებებს საქართველოს გადაიარაღების შესახებ, არა, ახლა ჩვენ მხოლოდ ჰუმანიტარული დახმარების მიწოდებაზე ვფოკუსირდებით.

ა. ვენედიქტოვი: პრეზიდენტი მედვედევი, როდესაც ჩემს კოლეგებს ინტერვიუს აძლევდა, АВС-დან თუ CNN-დან, აღარ მახსოვს, სიმართლე გითხრათ, ამბობდა, რომ იმ გემებით, რომლითაც გადაგაქვთ ჰუმანიტარული დახმარება, მან მიანიშნა ამაზე, რომ იქ იარაღიც იყო. მე მხედველობაში მაქვს, ფოთი ან ბათუმი, ბათუმში, მგონი.

ჯ. ბაიერლი: უარვყოფ.

ა. ვენედიქტოვი: ეს არ მომხდარა, ბატონო ელჩო?

ჯ. ბაიერლი: მე უარვყოფ განცხადებას, რომელიც გავიგე, მგონი, რუსეთის მხედართმთავრისგან, არ მახსოვს ზუსტად, რომელმა გენერალმა თქვა, რომ არსებობს ეჭვი, ჩვენ ვეჭვობთო, რომ ჰუმანიტარული დახმარების საფარქვეშ იმალება სამხედრო იარაღიო. ეს შეურაცხყოფაა. ჩვენ ასე არ ვმოქმედებთ. ეს წმინდა წყლის ჰუმანიტარული დახმარებაა.

ა. ვენედიქტოვი: ამასთან დაკავშირებით, როგორ ხედავთ თქვენ ამ ისტორიის გაგრძელებას, როცა რუსეთი და აშშ, პარტნიორები, მაგალითად ტერორიზმთან ბრძოლაში, ავღანეთში, მაგალითად და სხვაგან მსოფლიოშო, დიამეტრულად საპირისპირო პოზიციებს იკავებენ, გამოთქვანენ ეჭვებს, მოცემულ რეგიონთან დაკავშირებით. მაგალითად, თუ ხვალ მედვედევი დაგიძახებთ, თქვენ ხომ თქვენს სახელმწიფოს წარმოადგენთ, რა შემხვედრი ნაბიჯები შეიძლება გადადგან აშშ-ს და რუსეთის ხელისიფლებებმა?

ჯ. ბაიერლი: ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაბიჯი ისაა, რომ დიალოგის შესაძლებლობა დარჩეს. ჩვენ მზად ვართ ამისთვის, ჩვენ ვხედავთ, რომ რუსეთის მხარეც მზადაა ამისთვის იმიტომ, რომ ყოველთვის იქნება მომენტები, როდესაც ჩვენი შეხედულებანი გაიყოფა, მაგრამ ზუსტად ასეთ მომენტებში, როდესაც თანხვედრა გართულებულია, ზუსტად ამ მომენტებშია აუცილებელი დიალოგი, უნდა ვილაპარაკოთ, უნდა კარგად ვუსმინოთ და გავიგოთ თანამოსაუბრის აზრი იმიტომ, რომ ამის გარეშე შესაძლოა გაჩნდეს ძალიან სახიფათო გაუგებრობები.

ა. ვენედიქტოვი: თქვენ იცით, რომ წარსული კრიზისებისას, საბჭოთა დროს, მე მხედველობაში მაქვს კარიბის კრიზისი, ბერლინის კრიზისი, პრეზიდენტი ან გენერალური მდივანი ხრუშჩოვი, პრეზიდენტები, სახელწიფოების მეთაურები მჭიდრო კონტაქტს ინარჩუნებდნენ. ჩვენ ვერ ვხედავთ ასეთ კონტაქტს ბატონ მედვედევსა და ბუშს შორის, ბატონ პუტინსა და ბატონ ბუშს შორის. იქნებ აუცილებელია შეხვედრა, ბატონო ელჩო, რომ გასაგები გახდეს, ვის რა უნდა?

ჯ. ბაიერლი: მე მიმაჩნია, რომ, ალბათ, შესაძლებელი უნდა იყოს ასეთი შეხვედრა. საგარეო საქმეთა მინისტრები, კონდოლიზა რაისი ხშირად ელაპარაკება ტელეფონით, ბატონი სტივ ჰედლი, თავის კოლეგას სერგეი პირხოდკოს.

ა. ვენედიქტოვი: მაგრამ, მგონი, ერთმანეთისა არ ესმით.

ჯ. ბაიერლი: როგორ არ ესმით?

ა. ვენედიქტოვი: ასე მგონია.

ჯ. ბაიერლი: იმის თქმა, რომ ჩვენ სიტუაციას ერთნაირად არ ვაფასებთ, შეიძლება, მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ერთმანეთის არ გვესმის .

ა. ვენედიქტოვი: იმის თქმა მინდა, რომ თუ მინისტრებმა ვერ მოილაპარაკეს, იქნებ დროა პრეზიდენტები შეხვდნენ ერთმანეთს. მე მესმის, რომ პრეზიდენტებიც ვერაფერს გადაწყვეტენ, მაგრამ შეხედეთ, ახალი ამბების გამოშვების წინ ერთ შეკითხვას დაგისვამთ. რუსების 75% მიაჩნია, რომ აშშ დღეს რუსეთის მეგობარი ქვეყანა არ არის. ეს ”საზოგადოებრივი აზრის” ფონდის მონაცემებია. მხოლოდ რუსების 10% სჯერა, რომ ამერიკა რუსეთის მეგობარია.

ჯ. ბაიერლი: ძალიან სამწუხაროა ამ მონაცემების, ამ ციფრების მოსმენა, შესაძლოა ეს ჩემი სამუშაოს ნაწილია, რომ ეს 60% დავარწმუნო - ჩვენ უფრო მეტი რამ გვაერთიანებს, ვიდრე გვყოფს.

ა. ვენედიქტოვი: აშშ-ს ელჩი რუსეთში ჯონ ბაიერლი. სამ წუთში ჩვენ სტუდიაში დავბრუნდებით.

ახალი ამბები

ა. ვენედიქტოვი: მიკროფონთანაა ალექსეი ვენედიქტოვი, ჩვენთან სტუმრადაა ჯონ ბაიერლი აშშ-ს ელჩი. რუსეთის მოქალაქეთა 50% მიაჩნია, რომ ”ცივი ომი”, რომლითაც ასე ხშირად გვაშინებენ, ყველაზე მშვიდობიანი, უსაფრთხო და სტაბილური დრო იყო. დღეს ფონდმა ВЦИОМ ჩაატარა ასეთი კვლევა, 50%-ს მიაჩნია, რომ ”ცივი ომი” სტაბილურობაა. პრემიერ-მინისტრმა პუტინმა კი თქვა, რომ არ არსებობს საფუძველი ”ცივი ომისთვის”, ჩვენ არ გვყოფს იდეოლოგია. მეორეს მხრივ, ჩვენ ვხედავთ, რომ ჩვენი თვითმფრინავები ვენესუელაშია, თქვენი გემები ჩვენს სანაპიროებთანაა. განა ეს ”ცივი ომი” არ არის, ბატონო ელჩო?

ჯ. ბაიერლი: ”ცივი ომი”, მე კარგად მახსოვს ”ცივი ომი”, ამ დროს რუსეთში ვმუშაობდი. ”ცივი ომის” მახასიათებელი, ძირითადად, იდეოლოგიური კონფრონტაციაა. არ არსებობს ახლა ასეთი კონფრონტაცია, იდეოლოგიური.

ა. ვენედიქტოვი: ე.ი თქვენ ეთანხმებით პუტინს?

ჯ. ბაიერლი: მოსკოვთან... მე ვეთანხმები პრეზიდენტ პუტინს.

ა. ვენედიქტოვი: პრემიერს. თქვენც გეშლებათ.

ჯ. ბაიერლი: პრემიერს, ბატონ პუტინს, რომ ჩვენ არ გვჭირდება მეორე ”ცივი ომი”, მე მგონია, რომ ეს არ გვემუქრება.

ა. ვენედიქტოვი: იქნებ მაშინ ცივი მშვიდობა, თუ ომი არა, მაშინ ცივი მშვიდობა?

ჯ. ბაიერლი: არა, კარგი იქნებოდა, რომ ჩვენი ურთიერთობები კონსტრუქციული იყოს, პროდუქტიული, თბილიც კი. მაგრამ, რა თქმა უნდა, სითბოზე ახლა ლაპარაკი რთულია. მაგრამ, როგორც მიზანი... რაღაცისკენ ხომ უნდა ვისწრაფოდეთ.

ა. ვენედიქტოვი: აი ნახეთ, ჩვენი მსმენელები, უკვე ჩვენი საუბრის პროცესში გვიგზავნიან შეკითხვებს, რამდენიმე ერთსა და იმავეს გვეკითხება, გასაგებია, თქვენ აღმოუჩინეთ ჰუმანიტარული დახმარება საქართველოს, მაგრამ რატომ არ გააკეთეთ იგივე ოსეთში?

ჯ. ბაიერლი: იცით, აქ მოსვლამდე წავიკითხე, რომ ჰუმანიტარული დახმარების მიწოდება საქართველოდან ცხინვალში აკრძალულია. იქ რამდენიმე ბლოკპოსტი დგას, ჩრდილოეთით არ უშვებენ. ამიტომ მიგვაჩნია, რომ აუცილებელია მეტი საერთაშორისო დამკვირვებლის განთავსება საქართველოში და სამხრეთ ოსეთის ადმინისტრაციულ საზღვრებთან.

ა. ვენედიქტოვი: ე.ი. ადმინისტრაციული საზღვრის ორივე მხარეს?

ჯ. ბაიერლი: დიახ, ზუსტად ასეა.

ა. ვენედიქტოვი: თუ შეიძლება, მითხარით, როგორ აფასებთ სარკოზის გეგმას? ბევრ ფრანგ კოლეგას მიაჩნია, რომ სარკოზიმ საქართველო ”ჩააბარა”, პრაქტიკულად არ წამოუწყია დისკუსია ოსეთისა და აფხაზეთის შესახებ. სხვებს მიაჩნიათ, რომ სარკოზი აშშ-ს მხრიდან მანიპულირების გამო, საქართველოს მხარეზე დადგა. საწყალი სარკოზი, ორივე მხრიდან უტევენ. მაგრამ როგორ აფასებს ამერიკა სარკოზის?

ჯ. ბაიერლი: ჩვენ მიგვაჩნია, რომ შეთანხმება, შეთანხმება ცეცხლის შეწყვეტის შესახებ, რომელსაც მედვედევმა მოაწერა ხელი, ავალდებულებს რუსეთს გაიყვანოს ჯარები ხაზზე, რომელიც ომის დაწყებამდე არსებობდა. მე სიტყვასიტყვით ვკითხულობ. ბლოკპოსტების არსებობა ფოთსა და სენაკს შორის, ე.წ. ”ბუფერული ზონების” შექმნა სამხრეთ ოსეთისა და აფხაზეთის გარშემო, ეს ყველაფერი, ვფიქრობ, არღვევს ცეცხლის შეწყვეტის შეთანხმებით განსაზღვრულ ვალდებულებებს.

ა. ვენედიქტოვი: ახლა თითქოს ყველაფერზე მოილაპარაკეს.

ჯ. ბაიერლი: სწორედ ამიტომ ჩვენ მოვუწოდებთ რუსეთს გაიყვანოს თავისი ჯარები. ამავე შეთანხმებაში ნათქვამია, რომ რუსეთის ჯარები უნდა გავიდეს ხაზზე, რომელიც წინ უსწრებდა საომარი მოქმედებების დაწყებას. მაგრამ გუშინ ხომ განაცხადეს, რომ 7 ათას რუს ჯარისკაცზე მეტი დარჩება, დარჩება დიდი ხნით, შესაძლოა სამუდამოდ სამხრეთ ოსეთსა და აფხაზეთში. ეს როგორ უნდა გავიგოთ?

ა. ვენედიქტოვი: მე, რა თქმა უნდა, მედვედევი არა ვარ, მაგრამ ამას იოლად აგიხსნით. ხელმოწერის მომენტიდან ჩვენ ვაღიარეთ სამხრეთ ოსეთისა და აფხაზეთის დამოუკიდებლობა, ახლა დამოუკიდებელი ქვეყნების თხოვნას ვასრულებთ. კოსოვოს, რომლიც თქვენ აღიარეთ, ამერიკის ჯარები რომ მოეწვია რაიმე საბაბით, ბაზების გახსნა, ან ბრიგადების შემოყვანა ეთხოვა, თქვენ ან უპასუხებდით ამ თხოვნას, ან - არა, მაგრამ რუსეთისგან ნებართვას არ აიღებდით იმიტომ, რომ ის დამოუკიდებელი სახელმწიფოა, რომელიც ამერიკამ აღიარა და თქვენ მათი თხოვნით შეგყავთ ჯარები. იგივეა აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთთან დაკავშირებით. მედვედევმა ისინი სცნო, ისინი სთხოვენ და ჯარი შეყავთ. მე მგონი, რკინის ლოგიკაა, არა ბატონო ელჩო?

ჯ. ბაიერლი: არა, თუ კოსოვოზე ვილაპარაკებთ, კოსოვოს დამოუკიდებლობის გამოცხადება მოხდა შეიარაღებული კონფლიქტიდან 9 წლის შემდეგ, გაეროს ადმინისტრაციის მმართველობის ხანგრძლივი პერიოდის მერე. მოლაპრაკებების შედეგად, რომლებიც მშვიდობიანი მოსახლეობის ინტერესებს იცავდა, კულტურის ობიექტების და ა.შ. სამხრეთ ოსეთისა და აფხაზეთის დამოუკიდებლობის აღიარება მოხდა საომარი მოქმედებების შეწყვეტიდან სულ ერთ კვირაში. ჩვენ უბრალოდ მიგვაჩნია, რომ ეს ძალიან ადრეა, ეს არ უნდა იყოს პირველი ეტაპი პროცესისა, რომელმაც შესაძლოა ამ ტერტორიების სტატუსის დარეგულირებამდე მიგვიყვანოს, მაგრამ ეს რფ-ის მთავრობამ გადაწყვიტა და ეს შეცდომად მიგვაჩნია.

ა. ვენედიქტოვი: თქვენ ეს შეცდომად მიგაჩნიათ, მაგრამ ხომ არ მიგაჩნიათ მცდარად თქვენი ხელისუფელბის პოზიცია, რომელიც აპირებს ვეტოს დადებას გაეროს უშიშროების კომიტეტის რეზოლუციაზე საქართველოსთვის იარაღის მიწოდების აკრძალვის შესახებ? რატომაა რეგიონი გადატვირთული იარაღით, თქვენ თვითონ ლაპარაკობდით პროვოკაციებზე, ის შეიძლება ნესმიერმა მხარემ განახორციელოს-ქართულმა, ოსურმა, აფხაზურმა, უცნობმა ბანდებმა უკონტროლო ტერიტორიებზე, თქვენ ხომ ყოველთვის მიგაჩნდათ აშშ-ში, როგორც დარფურში, რომ თუ არსებობს უკონტროლო იარაღის მასა, რეგიონში უნდა გამოცხადდეს ემბარგო იარაღის შეტანაზე.

ჯ. ბაიერლი: ჩვენ მიგვაჩნია, რომ ასეთი ნაბიჯი ნაადრევია. ჩვენ გვგონია, რომ ის, რაც წერია შეთანხმებაში ცეცხლის შეწყვეტის შესახებ, და შეთანხმებაში, რომელიც დაიდო აქ მოსკოვში ბატონ სარკოზისთან, რუსეთის ვალდებულებები ზუსტადაა განსაზღვრული და ისინი უნდა დაიცვას. ამიტომ ძალიან ადრეა ემბარგოსთან დაკავშირებით გაეროს რეზოლუციაზე ლაპარაკი.

ა. ვენედიქტოვი: გასაგებია.

ჯ. ბაიერლი: ეს უბრალოდ უადგილოა.

ა. ვენედიქტოვი: მოდით, რაკეტსაწინააღმდეგო თავდაცვის გაუვრცელებლობაზე ვილაპარაკოთ, დღეს ჩვენმა საგარეო საქმეთა მინისტრმა ლავროვმა ვარშავაში განაცხადა, რომ რუსეთს მიაჩნია, და ეს თქვენთვის ახალი არ არის, რაკეტების განთავსება პოლონეთში და რადარისა- ჩეხეთში, რუსეთის სტრატეგიული ძალების წინააღმდეგ არის მიმართული. ბატონმა ლავროვმა მიანიშნა, რომ აშშ მზადაა მეოთხე და მეხუთე ადგილზეც იგივე გააკეთოს. აქ რამდენჯერმე ჩამოვიდა ქალბატობი რაისი, ბატონი გეიტსიც, თავდაცვის მინისტრი. რუსული მხარე ვერაფერში დაარწმუნეთ. იმის საკმაო მტკიცებულებები ვერ წარმოადგინეთ, რომ რუსეთს არ ემუქრებით.

ჯ. ბაიერლი: ჯერ ვერა.

ა. ვენედიქტოვი: განმარტეთ.

ჯ. ბაიერლი: ვერ დავარწმუნეთ.

ა. ვენედიქტოვი: გავიგე, აგვიხსენით.

ჯ. ბაიერლი: საქმე ისაა, რომ ვიმეორებ, ჩვენ არაერთხელ განვაცხადეთ, რომ ეს სისტემები არ წარმოადგენს რუსეთისთვის საფრთხეს. ჩვენ ვცდილობდით დეტალურად გვეჩვენებინა და დაგვემტკიცებინა, რატომაა ეს ასე. ეტყობა ჩვენ ჯერ ეს ვერ შევძელით, ამიტომაც საუბრის, დისკუსიის გაგრძელებაა საჭირო. ჩვენ მზად ვართ განვაგრძოთ ეს დისკუსიები იმიტომ, რომ მშვენივრად გვესმის, თუმცა არ ვეთანხმებით, ჩვენ გვესმის, რომ რუსეთი ჯერ ვერ ხვდება, არ იღებს ჩვენ მტკიცებულებებს იმის თაობაზე, რომ ეს სისტემები რუსეთს არ ემუქრება. ეს მხოლოდ სხვა ქვეყნებისგან თავდასაცავად გვჭირდება, ეს ქვეყნები ახლო აღმოსავლეთშია.

ა. ვენედიქტოვი: მაგრამ შეხედეთ, პრეზიდენტები, მაშინ პრეზიდენტი...

ჯ. ბაიერლი: ნებას მომცემთ, დავამატო? ჩვენ ისიც კი შევთავაზეთ, როდესაც პრეზიდენტები ხვდებოდნენ ერთმანეთს სოჭში (გაურკვეველად), ჩვენ ვამბობდით, რომ მართლა გვინდა რუსეთთან ერთად ვიფიქროთ საერთო გლობალურ რაკეტსაწინააღმდეგო სისტემაზე, სადაც ამერიკა და რუსეთი პარტნიორები იქნებიან.

ა. ვენედიქტოვი: მაგრამ შეხედეთ, პრეზიდენტები, მაშინ პრეზიდენტი პუტინი და პრეზიდენტი ბუში შეთანხმდნენ ასეთ სქემაზე 2+2, მე მხედველობაში თავდაცვის ორი მინისტრისა და საგარეო საქმეთა ორი მინისტრის შეხვედრები მაქვს, მაგრამ აპრილის შემდეგ ასეთი შეხვედრა არ შემდგარა, ვშიშობ, რომ ბუშის ადმინისტრაციის წასვლამდე ასეთი შეხვედრა არც შედგება. მაშინ როგორღა უნდა ილაპარაკოთ ამაზე?

ჯ. ბაიერლი: ჩვენ უკვე შევთავაზეთ რუსულ მხარეს ამ შეხვედრების აღდგენა, ველოდებით რუსეთის რეაქციას..

ა. ვენედიქტოვი: 2+2, კიდევ ერთი შეხვედრა?

ჯ. ბაიერლი: 2+2 არა, უსაფრთხოების დეტალებზე ექსპერტთა დისკუსიის გაგრძელებას ვგულისხმობ. ჩვენ გვესმის, რომ საქმე ნდობაშია. ეტყობა თქვენი მხარე საკამოდ არ გვენდობა. კარგი, მაშ მოდი ვილაპარაკოთ ამაზე, კონკრეტულად რა სჭირდება რუსულ მხარეს იმისთვის, რომ დარწმუნდეს.

ა. ვენედიქტოვი: თქვენ იცით.

ჯ. ბაიერლი: ჩვენ მზად ვართ განვაახლოთ მოლაპარაკებები ამავე თვეში.

ა. ვენედიქტოვი: ვამბობთ ამავე თვეში, არადა, დღეს მოვისმინეთ, რომ აშშ-ს სენატმა მიიღო გადაწყვეტილება კიდევ ერთი სარადარო ბაზის დაფინანსებაზე, დღეს ჩემი კოლეგები ხუმრობდნენ, რომ, ალბათ, საქართველოში.

ჯ. ბაიერლი: ეს ხუმრობაა.

ა. ვენედიქტოვი: ეს ხუმრობაა?

ჯ. ბაიერლი: ეს ხუმრობაა, მაგრამ უკვე ხუმრობაც აღარ არის. ბოდიში, მაგრამ ეს სულაც არ შედის ჩვენს ინტერესებში.

ა. ვენედიქტოვი: შეხედეთ ქართულმა კრიზისმა მარტო ის კი არ გამოიწვია, რომ თვითმფრინავები მიფრინავენ იქით, გემები მოდიან აქეთ, სულ 10 კმ-ის დაშორებით ჩვენგან, როგორც პრემიერმა პუტინმა თქვა, მაგრამ მან ადმინისტრაციისა და პრეზიდენტ ბუშის ერთი კონკრეტული ჟესტიც გამოიწვია. მშვიდობიან ატომთან დაკავშირებული უმძიმესი შეთანხმება, შეთანხმება 1-2-3, რომელიც მზადდებოდა იმ დროს, როცა თქვენ ელჩის მოადგილე იყავით, ეს ურთულესი, მაგრამ ყველასთვის ხელსაყრელი შეთანხმება ბუშმა კონგრესიდან გამოითხოვა, ეს პირველი დარტყმაა, ასე მიაჩნიათ კრემლში, საგარეო საქმეთა სამინისტროში, ნამდვილი დარტყმაა, უბრალო დეკლარაცია კი არა. ხომ ვერ ამიხსნით, რატომ გამოითხოვა პრეზიდენტმა ორივესთვის ასეთი ხელსაყრელი შეთანხმება კონგრესიდან?

ჯ. ბაიერლი: უნდა წაიკითხოთ ის, რასაც პრეზიდენტი ბუში ამბობს, როცა მან განაცხადა, რომ გამოითხოვა ხელშეკრულება, მან თქვა, რომ წუხს ამასთან დაკავშირებით, მაგრამ აშშ-ს კონგრესმა ნათლად გააგებინა- დღეს ამ მიმართულებით მოძრაობის შანსი ნულოვანია. ასე რომ, პრეზიდენტმა გადაწყვიტა უბრალოდ გამოეთხოვა ხელშეკრულება. ჩვენ ამას იმიტომ კი არ ვაკეთებთ, რომ რუსეთი დავსაჯოთ, ეს მართლა ჩვენს ინტერესებშიცაა რუსეთთან თანამშრომლობა მშვიდობიან ბირთვულ ენერგეტიკაში. მაგრამ, სამწუხაროდ, მას შემდეგ რაც მოხდა ბოლო თვეს, ამისი დრო არ არის. მაგრამ ჩვენ იმედი გავქვს, რომ მოვა დრო, მაგრამ ეს დამოკიდებულია რუსეთის მოქმედებაზე საქართველოში, დაიცავს, თუ არა ვალდებულებებს.

ა. ვენედიქტოვი: მითხარით, თუ შეიძლება, შეიცვალა თუ არა აშშ-ს ადმინისტრაციის დამოკიდებულება მსოფლიო სავაჭრო ორგანიზაციაში რუსეთის გაწევრიანებაზე? არა პარტიების, არა კანდიდატების, არამედ აშშ-ს ადმინისტრაციის აზრი მაინტერესებს, რომელიც წინათ მხარს უჭერდა რუსეთის შესვლას მსოფლიო სავაჭრო ორგანიზაციაში.

ჯ. ბაიერლი: ჩვენ მხარს ვუჭერთ რუსეთის შესვლას მსოფლიო სავაჭრო ორგანიზაციაში. მაგრამ ეს ჩვენზე დამოკიდებული არ არის, ჩვენ ძალიან აქტიურად ვუჭერდით მხარს რუსეთის სურვილს მსოფლიო სავაჭრო ორგანიზაციაში შესვლაზე, მაგრამ ეს მრავალმხრივ დისკუსიებზეა დამოკიდებული და ორმხრივ შეთანხმებებზე, რომელსაც რუსეთი...

ა. ვენედიქტოვი: და აშშ, მისი პოზიცია?

ჯ. ბაიერლი: ჩვენი პოზიცია, ჩვენ მხარს ვუჭერთ. ჩვენ მხარს ვუჭერთ, მაგრამ ეს დამოკიდებულია ნდობაზე, კომპრომისებზე. ჩვენ ახლა გვესმის, რომ სივრცე, ადგილი კომპრომისებისათვის რუსეთის პარტნიორებს, უნდა დამეთანხმოთ, ნაკლები დარჩათ.

ა. ვენედიქტოვი: ამასთან დაკავშირებით, ბოლო ორი შეკითხვა, სამწუხაროდ, ბევრი კავკასიაში მომხდარს საქართველოს ნატოში გაწევრიანების სურვილს უკავშირებს. როგორ მიგაჩნიათ, კავკასიაში მომხდარი ამბების შემდეგ, როცა რუსეთი მიიჩნევს, რომ საქართველო აგრესორია, რომ თავისივე ქვეყნის ნაწილს, სამხრეთ ოსეთს შეუტია, და მას შემდეგ, რაც ქართული ჯარი დამარცხდა, როგორც პრემიერმა პუტინმა თქვა, ცხვირში მიიღო, გაიზარდა საქართველოს ნატოში შესვლის შანსი, თუ შემცირდა, ბატონო ელჩო?

ჯ. ბაიერლი: ჩვენ მხარს ვუჭერდით საქართველოს ნატოში შესვლის სურვილს. ეს ბევრ ფაქტორზეა დამოკიდებული, ქვეყანა მზად უნდა იყოს, ჩვენ ხომ ნატოს ერთადერთი წევრი არ ვართ, ასე რომ მინისტრები...

ა. ვენედიქტოვი: მაგრამ თქვენი პოზიცია?

ჯ. ბაიერლი: ჩვენი პოზიცია, ჩვენ მხარს ვუჭერთ, მაგრამ ნატომ გარკვევით თქვა, რომ ამ საკითხს განიხილავს დეკემბერში, მინისტრების შეხვედრაზე.

ა. ვენედიქტოვი: და როგორი იქნება აშშ-ს პოზიცია, თუ ის უკვე ჩამოყალიბებულია მაპ-თან საქართველოსა და უკრაინის მიერთებაზე?

ჯ. ბაიერლი: ამას დეკემბერში შევიტყობთ.

ა. ვენედიქტოვი: ძალიან დიპლომატიური პასუხია, ბატონო ელჩო.

ჯ. ბაიერლი: ჩვენი პოზიცია ასეთია, ჩვენ მხარს ვუჭერთ ყველა ქვეყანას, ვისაც უნდა ნატოში შესვლა იმის გათვალისწინებით, რას შემატებენ ისინი ნატოს საერთო მისიას.

ა. ვენედიქტოვი: გავიგე.

ჯ. ბაიერლი: ეს სულაც არ ხდება მუქთად.

ა. ვენედიქტოვი: ჰო, ეს მუქთად არ ხდება. ახლა ბოლო შეკითხვა. თქვენ ელჩის მოვალეობებს მაშინ შეუდექით, როცა სოჭის დეკლარაციას მოეწერა ხელი. გავიდა 3, 4, 5 თვე, პირდაპირ გეკითხებით - სოჭის დეკლარაცია - რუსეთისა და აშშ-ს ურთიერთობის საფუძველი - მოკვდა? თუ იქნებ უნდა გადაიხედოს კავკასიის მოვლენებთან დაკავშირებით?

ჯ. ბაიერლი: არ მომკვდარა, რადგან ეს მაინც ამბიციებია, ეს საერთო ხედვის გამოხატულებაა, როგორი უნდა იყოს იდეალურ ვარიანტში ურთიერთობა აშშ-ს და რუსეთს შორის. მაგრამ ამის განსახორცილებლად, უნდა ვიმუშაოთ, უნდა ვითანამშრომლოთ. რა თქმა უნდა, ახლა ეს უფრო რთული იქნება. ჩვენ არ ვამბობთ უარს იმაზე, რომ კონსტრუქციული პროდუქტიული ურთიერთობები გვქონდეს.

ა. ვენედიქტოვი: და როგორ გავლენას ახდენს სიტუაციაზე წინასაარჩევნო კამპანია? თქვენ გაგიგიათ, ალბათ, ჩვენი ხელისუფლების აზრით, ეს მოვლენები, აშშ-ს მონაწილეობა და ა.შ., განპირობებული იყო ერთ-ერთი კანდიდატის, კონკრეტულად კი ჯონ მაკკეინის კუნთმაგარი - ასე არ უთქვამთ, ასე მე ვამბობ - პოლიტიკის დახმარების სურვილით. რა როლი ითამაშა ამ კამპანიამ პროცესებში?

ჯ. ბაიერლი: მგონი, ორივე პოლიტიკოსმა განაცხდა, რომ კარგად ესმით რუსეთთან კარგი, კონსტრუქციული ურთიერთობის მნიშვნელობა.

ა. ვენედიქტოვი: მე იმედი მაქვს, ჯონ, რომ თქვენ ისევ მალე მოხვალთ ჩვენს სტუდიაში, მაშინვე, როგორც კი აშშ-სა და რუსეთს შორის ურთიერთობა დალაგადება, იმედი ვიქონიოთ, რომ ეს მალე მოხდება და თქვენ მეტი ოპტიმიზმით ილაპარაკებთ რუსეთისა და აშშ-ს ურთიერთობებზე. რას იტყვით?

ჯ. ბაიერლი: მადლობთ, მე ამერიკელი ვარ და ოპტიმიზმით ვარ სავსე.

ა. ვენედიქტოვი: ჯონ ბაიერლი, აშშ-ს ელჩი რუსეთში.