მელონი მაკდონაუ
8 ოქტომბერი 2008
ლიდერების და ფილანტროპთა სახელების დარქმევა ქუჩებისა და შენობებისთვის, დამღუპველი ჩვევაა.
რუსეთის პრემიერ-მინისტრმა ვლადიმერ პუტინმა ყველას გასაგებად აგრძნობინა, რომ არ სურს ქუჩებს მისი სახელი მიანიჭონ და ძეგლები დაუდგან. მან საკუთარი თავმდაბლობის დემონსტრირება მაშინ შეძლო, როდესაც პრომოსკოვურმა ჩეჩენმა ლიდერმა გროზნოს მთავარი ქუჩისთვის მისი სახელის დარქმევა შესთავაზა. უნდა აღინიშნოს, რომ როდესაც საქმე ჩეჩნეთს ეხება, პუტინი მართლაც გაცილებით მოკრძალებული უნდა იყოს.
და მაინც, ის, რომ იგი ცდილობს საკუთარი კულტის ეს ასპექტი საფუძველშივე აღმოფხვრას, მისასალმებელია. იუგოსლაველმა დიქტატორმა ტიტომ საკუთარი სახელი არამხოლოდ ქალაქებს, ქუჩებს და მოედნებს, არამედ – სკოლებს და ავტობუსებსაც კი დაარქვა.
ჩვენ პრაქტიკაში, პიროვნების კულტი დღეს მოქმედ ცოცხალ პოლიტიკოსებზე არ ვრცელდება, თუმცა კოსოვოში, გასაგები მიზეზების გამო, არსებობს ტონი ბლერის სახელობის პარკი. მსგავსი რამ ფულის საშუალებით კეთდება. თანამედროვე ფილანტროპები საკუთარ სახელს იმას ანიჭებენ, რაშიც ფულს დებენ.
რა თქმა უნდა, დონორებისადმი მიძღვნილი ზოგიერთი კერძო შემოწირულობა ანონიმურია ან მათი აღნიშვნა მხოლოდ მემორიალური დაფით ან წარწერით ხდება. მაგრამ, რთულია ვერ შეამჩნიო, რომ კორპორაციებს და ორგანიზაციებს, რომლებიც აკადემიურ შემოწირულობებს იღებენ, ბაქიაობის წახალისება უყვართ. ოქსფორდის უნივერსიტეტში ისტორიის ფაკულტეტზე ჯეიმს მარტინის XXI საუკუნის სკოლა დონორის გულუხვი წინაპრის დახმარებით შეიქმნა, რომელმაც საკუთარი სახელი ფსევდონიმის ქვეშ დამალა. ჯეიმს მარტინი რომ უფრო მოკრძალებული ყოფილიყო, უკეთესი იქნებოდა.
კემბრიჯში ჯაჯის ბიზნესის სკოლა - სერ პოლის და ლედი ჯაჯის შემოწირულობებით შეიქმნა. ჩემს საკუთარ კოლეჯს კემბრიჯში, ნიუ-ჰოლს, იმდენად სურს 30 მილიონი ფუნტის შემოწირულობის მიღება, რომ მზად არის სახელი გადაიკეთოს და მიურეი ედვარდს კოლეჯი დაირქვას, რაც პოლიტექნიკური სასწავლებელივით ჟღერს.
შუა საუკუნეებში ქუჩების სახელები ოკუპაციის (ხშირად უსამართლო) ფაქტებს უკავშირდებოდა, ორგანიზაციებს კი წმინდანების სახელებს არქმევდენ. ადამიანები ზოგადად არ ცდილობდნენ პოპულარობა შემოწირულობების ხარჯზე მოეპოვებინათ. ერთადერთი რასაც სანაცვლოდ იღებდნენ – მათი სახელებისთვის ლოცვა იყო.
დიკ უითინგტონმა ვაჭრობით დაგროვილი ქონება იმაზე დახარჯა, რომ მოაწყო უზარმაზარი ბიბლიოთეკა და როჩესტერის ხიდი, მარტოხელა დედებისთვის და დავდრომილთათვის თავშესაფრები შექმნა, ასევე საზოგადოებრივი საპირფარეშეოები და შადრევნები.
მას არ უთხოვია, რომ მისი რომელიმე პროექტისთვის უითინგტონის სახელი დაერქმიათ, თუმცა ზოგიერთ შემთხვევაში ეს მაინც ასე მოხდა, მაგრამ მისი ნებისგან დამოუკიდებლად. თანამედროვე ფილანტროპები რომ მასსავით იქცეოდნენ! ან პუტინივით მაინც.
ორიგინალი
No comments:
Post a Comment