ჯეფრი კუჰნერი
12 ოქტომბერი 2008
ევროპას ახალი მასშტაბური ომის საფრთხე ემუქრება. 1939 წელს გერმანიის შეჭრამ პოლონეთში შედეგად მეორე მსოფლიო ომი მოიტანა. ახლა ფეთქებადსაშიშ ზონას არა პოლონეთი, არამედ უკრაინა წარმოადგენს. აგრესორი კი, არა ადოლფ ჰიტლერი, არამედ პრემიერ-მინისტრი პუტინია.
პუტინის რკინის ხელში რუსეთი განგსტერულ სახელმწიფოდ ჩამოყალიბდა. დემოკრატია მოკვდა, კორუფციამ ფესვები გაიდგა, ჟურნალისტებს კლავენ, დისიდენტებს ციხეებში ამწყვდევენ, მედია საშუალებები კი რეჟიმის კონტროლს დაექვემდებარა. ნავთობ-დოლარების საშუალებით მოსკოვი რუსეთის იმპერიის აღდგენას ცდილობს. ის მისი მეზობლებისა და დასავლეთისთვის საფრთხეს წარმოადგენს.
პუტინი – უშიშროების ყოფილი თანამშრომელია, რომელმაც საბჭოთა კავშირის კრახს "XX საუკუნის უდიდესი გეოპოლიტიკური კატასტროფა უწოდა". ეს მის სისხლისმელ ნატურასა და მორალურ გახრწნილობაზე მიუთითებს. საბჭოთა კომუნიზმმა ისტორიაში მასობრივი მკვლელობების უდიდესი სისტემა შექმნა. ის პასუხისმგებელია 60 მილიონი ადამიანის დაღუპვაზე. 1991 წელს საბჭოთა კავშირის დეზინტეგრაცია – კატასტროფა კი არა, პირიქით, დემოკრატიის, ეროვნული თვითგამორკვევისა და ცივილიზაციის გამარჯვება იყო.
დამოუკიდებელი უკრაინა ნანგრევებიდან აღმოცენდა. "არცერთი სხვა ხალხი ისე არ დაზარალებულა მოსკოვის მმართველობით, როგორც უკრაინელები", - ამბობს ჰერი კელებეი, მონრეალში მაკჯილის უნივერსიტეტის პროფესორი და ექსპერტი უკრაინის საკითხებში.
1932-1933 წლებში საბჭოთა დიქტატორმა იოსებ სტალინმა უკრაინას შიმშილის წლები მოუწყო. 10 მილიონზე მეტი უკრაინელი შიმშილისგან დაიღუპა. "თუკი რომელიმე ქვეყნამ მოიპოვა სახელმწიფოებრიობის უფლება, ეს უკრაინაა" – აღნიშნა კელებეიმ.
ეს სიმართლეა: სუვერენიტეტი და დემოკრატიის ჩასახვა უკრაინას ძალიან ძვირად დაუჯდა. სამწუხაროდ, ის ისევ რუსეთის აგრესიას შეეჯახა, რომელიც ამჟამად არა მარქსისტ-ლენინისტების, არამედ ნაციონალისტების სახელით მოქმედებს.
მოსკოვი შეტევაზე გადადის. საქართველოში შეჭრის და თვითაღიარებულ რესპუბლიკებში, აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთში საკუთარი ბატონობის დამკვიდრების შემდეგ პუტინი უკრაინის გაყოფას ცდილობს. რუსეთის პრეზიდენტი არ მალავს გაღიზიანებას კიევის სუვერენიტეტის მიმართ. ნატოს სამიტზე აპრილში, მან პრეზიდენტ ბუშს განუცხადა, რომ უკრაინა სრულყოფილ სახელმწიფოს არ წარმოადგენს, და რომ ამ ქვეყანას ტერიტორიის დიდი ნაწილი რუსეთმა უბოძა. პუტინმა გასაგებად თქვა, რომ უკრაინის სახელმწიფობრობა დასრულდება, თუკი ის ნატოში გაწევრიანებას გადაწყვეტს.
კრემლის ქსენოფობიურ ელიტას უკრაინა სძულს, ისევე როგორ საქართველო, რადგან ის მოსკოვის ტოტალიტარული კლანჭებიდან თავის დაღწევას ცდილობს. პასუხად, რუსეთი უკრაინის დესტაბილიზაციას ცდილობს.
მოსკოვის მიზანია ყირიმის ნახევარკუნძულის კიევის კონტროლიდან გამოყვანა. ყირიმის მაცხოვრებელთა უმრავლესობა – ეთნიკური რუსები არიან. რაც კიდევ უფრო მნიშვნელოვანია, რუსეთის შავი ზღვის ფლოტის ბაზა სევასტოპოლშია. ორ ქვეყნას შორის 1997 წლის შეთანხმებით რუსულმა სამხედრო საზღვაო ფლოტმა ეს ტერიტორია 2017 წლისთვის უნდა დატოვოს. უკრაინელი პრეზიდენტი ვიქტორ იუშჩენკო არენდის გაგრძელებაზე უარს აბობს, იმის შიშით, რომ მოსკოვი ყირიმის საბოლოო ანექსიას მოახდენს. რუსმა ჩინოვნიკებმა უკვე განაცხადეს, რომ სევასტოპოლის ბაზას არ დათმობენ, და რომ კიევის საზღვაო კანონმდებლობას არ ემორჩილებიან.
მეტიც, რუსეთმა ყირიმში მის მომხრეებს ათასობით რუსული პასპორტი დაურიგა. გეგმა იმაში მდგომარეობს, რომ როგორმე განმეორდეს ის რაც სამხრეთ ოსეთსა და აფხაზეთში მოხდა: ისეთი პირობები შეიქმნას, რომ რუსეთმა ყირიმში მისი "მოქალაქეების" დაცვის მიზნით სამშვიდობოები გაგზავნოს.
მაგრამ უკრაინა საქართველო არ არის. ის დიდი, კარგად შეიარაღებული ქვეყანაა, რომელსაც რუსეთის ჰეგემონიის წლები კარგად ახსოვს. მოსკოვის მიერ მის დასაშლელად გადადგმულ ნებისმიერ ნაბიჯს გააფთრებული წინააღმდეგობა შეხვდება. ეს კი სისხლისმღვრელ რუსულ-უკრაინულ ომს გამოწვევს, რომელშიც აუცილებლად ჩაერთვებიან პოლონეთი და ბალტიის სახელმწიფოები – ისინი ნატოს წევრები არიან. პუტინის აგრესულმა ნაციონალიზმა ევროპაში შეიძლება ახალი კონფლიქტი გააჩინოს.
უკრაინისთვის ბრძოლა – რეგიონში უბრალოდ ნების გამოცდას არ ნიშნავს. ეს არის შეტაკება ევროპის მომავლისთვის. ურყევი სლავიანოფილები, როგორიც პუტინია, რუსების, ბელორუსებისა და უკრაინელების მონაწილეობით "სლავთა კავშირის" შექმნაზე ოცნებობენ. მათი მიზანია რუსული იმპერიალიზმის აღორძინება, რომელიც რეგიონში დომინანტი იქნება, აღმოსავლეთ ევროპასა და ბალკანეთში საკუთარი გავლენის ზონებს დაამკვიდრებს და უცხოეთში ამერიკის გავლენას შეასუსტებს. ამით აიხსნება რუსეთის მიერ ისეთი დაუმორჩილებელი რეჟიმების მხარდაჭერა, როგორებიცაა სერბეთში სლობოდან მილოშევიჩის რეჟიმი, ერაყში - სადამ ჰუსეინის და ირანში – აჰმადინეჯადის.
მაგრამ დემოკრატიული და ერთიანი უკრაინა პუტინის გეგმების განხორციელებას ხელს უშლის. უკრაინა რუსეთის ექსპანსიის წინააღმდეგ მიმრთული სტრატეგიული ბასტიონია – დასავალური ცივილიზაცის დასაყრდენი აღმოსავლეთში. კიევი, არის არა დიდი რუსეთის რეგიონალური დედაქალაქი, არამედ ევროპის განუყოფელი ნაწილი. სწორედ ამიტომ იბრძვის უკრაინა ნატოსა და ევროკავშირში გაწევრიანებისთვის.
და სწორედ ამიტომ ეწინააღმდეგება რუსეთი უკრაინის ინტეგრაციას ევროატლანტიკურ ალიანსში. რუსეთის საზღვართან მართლმადიდებელი სლავების პლურალისტული და განვითარებული სახელმწიფო კრემლის დიქტატურის მიმზიდველი ალტერნატივა იქნება. წარმატებული უკრაინა გააგრძელებდა ლიბერალური დემოკრატიის ტრიუმფალურ სვლას რუსეთისკენ. და პუტინიც ყველაფერზე წავა, რომ ეს არ დაუშვას, იმაზეც კი რომ ევროპაში ახალი ომი გაჩაღდეს. ახლა ჩვენ ყველანი უკრაინელები ვართ.
No comments:
Post a Comment