სტივენ ზუნესი
29 სექტემბერი 2008
დემოკრატთა პრეზიდენტობის კანდიდატმა ბარაკ ობამამ 26 სექტემბრის დებატების დროს საგარეო პოლიტიკასთან დაკავშირებული საკითხების განხილვისას ხელიდან გაუშვა რამდენიმე გადამწყვეტი მომენტი და ოპონირება არ გაუწია რესპუბლიკელთა პრეზიდენტობის კანდიდატის, ჯონ მაკკეინის სახიფათო და უპასუხისმგებლო საგარეო პოლიტიკურ კურსს.
ფრაგმენტი
მცდარი განცხადებები, რომლებიც უპასუხოდ დარჩა
ობამამ მაკკეინის ის განცხადებაც კი უპასუხოდ დატოვა, რომელშიც რესპუბლიკელთა კანდიდატი აღნიშნავდა: ”რუსეთმა ხელი შეუშალა გაეროს უშიშროების საბჭოს მნიშვნელოვან ნაბიჯებს” ირანის წინააღმდეგ, რომელიც უარს ამბობს ჩემი მითითების შესრულებაზე და არ ემორჩილება ატომური ენერგიის საერთაშორისო სააგენტოს. რეალურად კი რუსეთის ხელისუფლებამ, ზუსტად იმავე დღეს, აშშ-ს ხელისუფლების მიერ ინიცირებული რეზოლუციის მხარდაჭერაზე თანხმობა განაცხადა. რეზოლუცია უმკაცრესი ტონით ავალდებულებს ირანს დაემორჩილოს უშიშროების საბჭოს დადგენილებებს.
შემდეგ მაკკეინი ალაპარაკდა საკუთარ ინიციატივაზე, რომლის თანახმადაც უნდა შექმნილიყო ე.წ. ”დემოკრატიის ლიგა”. ლიგას გაეროს სისტემების გვერდის ავლით უნდა ემოქმედა, რადგან უშიშროების საბჭოში ვერ ხერხდება ისეთი დოკუმენტების მიღება, როგორიცაა, მაგალითად ირანის ბირთვულ პროგრამასთან დაკავშირებული რეზოლუცია. პასუხად ობამას უნდა მიეთითებინა, რომ სწორედ აშშ-მ დაბლოკა გაეროს უშიშროების საბჭოს #1172 რეზოლუცია, რომელიც მოუწოდებდა ინდოეთს და პაკისტანს თავისი ბირთვული არსენალი და შორი დამიზნების რაკეტები გაენადგურებინათ; რომ სწორედ შეერთებულმა შტატებმა დაბლოკეს გაეროს უშიშროების საბჭოს რეზოლუცია #487, რომელიც მოითხოვდა ისრაელისგან საკუთარი ბირთვული სისტემები ატომური ენერგიის საერთაშორისო სააგენტოს ზედამხედველობის ქვეშ მოექცია. ან კიდევ ის ეთქვა, რომ შეერთებულმა შტატებმა არ დაუშვა გაეროს უშიშროების საბჭოს მიერ იმ რეზოლუციის მიღება, რომელიც ახლო აღმოსავლეთს ბირთვული იარაღისგან თავისუფალ ზონად აცხადებდა და რომ უკვე 40 წელია აშშ ვეტოს ადებს უშიშროების საბჭოს უამრავ რეზოლუციას, უფრო მეტს ვიდრე რუსეთი, ან საბჭოს რომელიმე სხვა წევრი ქვეყანა. მაგრამ ობამა ასე არ მოიქცა.
ობამამ ასევე არ უპასუხა მაკკეინის საეჭვო განცხადებას იმის თაობაზე, რომ ერაყში ირანელები ახალგაზრდა ამერიკელებს კლავენ და რომ ”ირანში არსებობს სპეციალური ჯგუფები, რომლებიც ერაყში გადმოდიან და რომელთაც წვრთნა ირანში აქვთ გავლილი”. მიუხედავად იმისა, რომ მაკკეინიც და ბუშის ადმინისტრაციაც ამას გაუთავებლად იმეორებენ, მათ ვერ უზრუნველყვეს თუნდაც ერთი სარწმუნო სამხილის წარმოდგენა. ობამამ ვერ მოახერხა იმის თქმა, რომ ერაყში უბედურ შემთხვევათა უმრავლესობა, რომელსაც ამერიკელთა მსხვერპლი მოყვა, ანტი-ირანელი სუნიტების მიერაა ორგანიზებული. მან არც კი შეახსენა მსმენელებს მაკკეინის სულელური განცხადება, სადაც ის ამტკიცებდა, რომ ირანელებს ალ-ქაიდას ჯარები ირანში გადაყავთ და უკან ერაყში ამერიკელთა მოსაკლავად აბრუნებენ. ეს ის განცხადებაა, რომლის არამართებულობაც ბოლოს მაკკეინმაც აღიარა.
როდესაც რესპუბლიკელთა კანდიდატმა საქართველოს პრეზიდენტს მიხეილ სააკაშვილს ”დიდი ახალგაზრდა პრეზიდენტი” უწოდა, ობამას უნდა მიეთითებინა, რომ სააკაშვილის ავბედითმა გადაწყვეტილებამ სამხრეთ ოსეთზე მასირებული შეტევა დაეწყო, გამოიწვია რუსეთის გამანადგურებელი თავდასხმა მის ქვეყანაზე. ეს რომ გაეკეთებინა, ობამას აღარ დასჭირდებოდა თავის მართლება პირველი განცხადების გამო, სადაც ის ორივე მხარეს ”თავშეკავებისკენ” მოუწოდებდა. ამის ნაცვლად ის შეძლებდა რუსეთი არაპროპორციული და არაკანონიერი კონტრშეტევისთვის დაედანაშაულებინა. ობამას შეეძლო ისიც გაეხსენებინა, როგორ უპასუხა სააკაშვილმა გასული წლის ბოლოს ანტისახელისუფლებო გამოსვლებს თბილისში - რეპრესიებით, დამოუკიდებელი მედიის გაჩერებითა და ოპოზიციის ლიდერების დაპატიმრებით. Human Rights Watch-მა მაშინ სააკაშვილის ხელისუფლება ძალის გადამეტებაში დაადანაშაულა, ხოლო კრიზისების საერთაშორისო ჯგუფი გაფრთხილებებს იძლეოდა სააკაშვილის მზრადი ავტორიტარულობის გამო. ობამას შეეძლო ეკითხა, რაში ხედავს მაკკეინი სააკაშვილის დიდებულებას და რატომ ტოვებს მაკკეინი საგარეო პოლიტიკის საკითხებში თავის მთავარ მრჩევლად იმ ადამიანს, ვინც სააკაშვილის ხელისუფლების ლობირებისთვის ფულს იღებდა.
No comments:
Post a Comment